Malawi

Pas 2 weken sinds onze vorige blogpost, maar toch weer tijd voor een nieuw verhaal omdat we de afgelopen weken zoveel nieuwe dingen hebben gezien! Zoals ik toen vertelde waren we onderweg naar Malawi, via een omweg vanwege de overstromingen in het zuiden.

Zambia (Deel 2)

Deel twee van Zambia (na Livingstone rond oud en nieuw) was een korte, we zijn 2 dagen in de hoofdstad, Lusaka, gebleven en van daaruit doorgereisd naar Malawi. Dat was ook wel prima, want Lusaka is een grote, vieze, chaotisch drukke stad. We hebben daar een tijdje door de stad gelopen, over een grote markt, maar waren het al gauw zat vanwege alle mensen die je blijven aanstaren, aanraken en iets willen verkopen. Moet ik erbij vertellen dat ik zelf de fout maakte om een korte broek te dragen, en aangezien Afrika vanaf hier steeds conservatiever (en islamitischer) wordt, was dat niet zo handig. Ach, dat gebeurt je maar een keer ;-) We merken beiden ook dat we niet altijd in de stemming zijn voor zo’n drukke stad, en de locals voelen dat aan. Als je je niet prettig voelt wordt je juist aangesproken en raak je sneller geïrriteerd als iemand een gesprek met je aanknoopt. Zeker als we ergens net zijn aangekomen en nog niet goed weten wat de gebruiken en beleefdheden zijn in een land. Andere keren voelen wij ons op ons gemak, en als iemand dan naar je toekomt kan je het beter hebben en laat je je ook niet zo snel overhalen tot dingen die je niet wilt. Dat is namelijk het grootste doel van deze gesprekken, je komt bijna nooit verder dan dat iemand je iets wil verkopen, van een souvenir tot een tour door de stad. We hebben het er vaak over hoe jammer dit is, want je komt bijna nooit tot een diepgaander gesprek over iemands leven, omdat je die barrière niet kan overbruggen om contact te leggen zonder hun product te moeten afnemen. Het maakt ons ook wat terughoudender naar iemands bedoelingen. Aan de andere kant is het heel begrijpelijk, de meeste mensen hier hebben nou eenmaal niet zo veel, en wij zijn hun kans om brood op de plank te brengen. Daarom proberen we wat bewuster om te gaan met een nieuwe plek. We zorgen dat we geen spullen bij ons hebben, dat we uitgerust zijn en de chaos even accepteren. De momenten waarop dat niet kan, zoals wanneer we na een lange reis uit de bus stappen en alle taxichauffeurs naar ons toekomen voor de beste deal, gebruiken we als strategie dat we eerst een sigaret roken en weigeren te onderhandelen. Zo kunnen we een beetje aftasten en observeren, en na 2 minuten haken de mensen die snel geld willen verdienen af en hou je de meer betrouwbare chauffeurs over. Werkt perfect! Waar roken al niet goed voor is ;-)

Malawi

Vanuit Lusaka zijn we dus snel doorgegaan naar Malawi. We zijn in Lilongwe, de hoofdstad begonnen. Malawi voelde direct al een stuk relaxter dan Zambia. Geen problemen aan de grens, en de sfeer is wat rustiger en vriendelijker. Ik denk overigens dat onze indruk van Zambia niet heel representatief is, omdat we er maar een paar dagen zijn geweest, maar Malawi voelde in ieder geval heel prettig na een week reizen. In Lilongwe zijn we 2 dagen gebleven, weer even de boel op orde brengen, wasje draaien etc. Lilongwe is voor een Afrikaanse hoofdstad een leuke en levendige plek, waar we op ons gemak doorheen konden slenteren. Gelukkig bleek het weer hier prima, geen heftige regen en/of overstromingen. Wel merkten we dat de problemen in het zuiden hier wel wat los hebben gemaakt, zo staan op veel plekken bijvoorbeeld potjes om geld in te zamelen voor de slachtoffers.

Na 2 dagen zijn we doorgereisd, omdat we graag Lake Malawi wilden zien. We zijn naar Senga Bay gegaan. De bus duurde wat langer dan gepland, dus kwamen we aan in het donker. Helaas was ook net de stroom uitgevallen, dus was het wel even spannend waar we terecht zouden komen. We proberen altijd overdag ergens aan te komen, zodat je zelf kan aftasten waar je bent en heen moet. Dat lukt echter dus niet altijd. Het leuke is wel dat je ‘s ochtends je bed uitkomt en het een verrassing is hoe de plek eruit ziet.

Senga Bay is een bijzondere plek. Het dorpje is heel klein en niet echt toeristisch, en de backpackers ligt direct aan het meer. Aan het strand zijn vissers hun netten aan het repareren, mensen wassen zichzelf en hun kleren in het meer en kinderen zijn aan de waterkant aan het spelen. Veel bedrijvigheid en leuk om naar te kijken. Veel locals komen ook naar de backpackers voor een drankje en natuurlijk om de weinige toeristen die er zijn over te halen om wat te kopen. Wij wilden wat vis kopen om zelf klaar te maken, en lieten dat weten aan de man bij de receptie. Word travels fast, en na 5 minuten kwam er al iemand die wel wat vis kon regelen.

Deze jongen moest echter via iemand anders onderhandelen over de prijs, wij begrepen er niet veel van maar wachtten rustig af. Toen het te lang duurde vertelden we hem dat we nog even het dorp in wilden om wat rond te kijken. Natuurlijk was hij niet van plan ons zomaar te laten lopen, dus hij wilde wel mee zodat we misschien degene met wie hij aan het onderhandelen was zouden tegenkomen in het dorp. Prima. Hij gaf ons een soort village tour en nam ons mee naar een lokale ‘bierbrouwerij’. Ergens in een klein hutje was een vrouw drank aan het stoken van maïsmeel. Heel anders dan bier, het was meer een soort wodka, maar best lekker! Als we een fles kochten mochten we foto’s maken. De fles hebben we maar gedeeld met de locals, anders had ik daar nu nog ergens gelegen denk ik ;-) Onze ‘tourguide’ bleef braaf bij ons in de buurt en vertelde over het dorp. Toen bleek ook hoe het zat met onze vis en degene waar hij mee onderhandelde. Toen we namelijk aankwamen vanuit de bus, wees een van de locals ons naar de backpackers. Het blijkt dat, omdat hij ons als eerste had ontmoet, wij officieel zijn ‘klanten’ zijn. Als iemand anders ons dus iets wilde verkopen, moet hij daar toestemming voor geven. De opbrengst gaat allemaal naar hem. Dat verklaart ook waarom het steeds zo druk is als je uit de bus stapt ergens, ze vechten om jou als eerste te ontmoeten en te kunnen claimen als klant. De jongen die steeds bij ons in de buurt bleef verdiende nu dus niks aan ons. Het was wel een prima gast, en vertelde ons veel over zijn leven. Hij verdient geld om zijn zusjes te onderhouden, die nog naar school gaan. Zelf kan hij niet studeren omdat hij de broodwinner is momenteel. Om hem toch wat tegemoet te komen hebben we een zaklamp en een pen geruild voor een armbandje. Zo weet je in ieder geval dat hij er iets mee kan.

Dat zie je overigens heel veel in Malawi. Het is een van de armste landen van Afrika, we hebben gehoord dat de gemiddelde persoon hier leeft van 1 dollar per dag. Er wordt niet echt gebedeld door de bevolking, maar ze vragen wel vaak spullen. Ze hebben bijvoorbeeld sieraden of andere souvenirs gemaakt en willen dat ruilen voor een oud kledingstuk, kantoorartikelen of eten. We baalden dat we spullen in Zimbabwe terug hebben gestuurd naar Nederland, nu hebben we namelijk niet zo veel meer om weg te geven.

Na Senga Bay zijn we langs de kust van Lake Malawi verder omhoog gereisd naar Nkhata Bay. Daar troffen we een klein paradijs aan! Aan het meer langs een rotswand is een backpackers met verschillende cabins/huisjes met uitzicht op het meer. Omdat het rustig was konden we voor weinig geld een privé cabin krijgen, waar we een paar dagen konden genieten van het uitzicht, de rust en het gemoedelijke dorp.

Ze hadden daar ook snorkelspullen en kano’s die je gewoon mee kon nemen. Het water is super helder, met veel tropische visjes, bijzonder voor een zoetwatermeer! In de omgeving konden we mooi wandelen door de heuvels naar kleine dorpjes.

In de backpackers kwamen we ook in contact met Ernst, een Duitse jongen die in 5 weken door Zambia, Malawi en Tanzania aan het reizen is. We waren hem al tegen gekomen in Lilongwe en Senga Bay, maar hij reisde steeds een dag voor ons uit. Vanaf Nkhata Bay raakten we wat meer aan de praat, en besloten een stukje samen te reizen. Met hem zijn we naar Livingstonia, in het noorden gegaan. Vlak voor de stad, die midden op een berg ligt, is een ecolodge waar we veel goede verhalen over hoorden. Het was een uitdaging om er te komen, want vanaf het dorp onderaan de berg moesten we een lift nemen naar de lodge. Dat betekende 10 km via kronkelwegen omhoog achterin de laadbak van een auto (die natuurlijk veeeeel te zwaar beladen is).

Het was het echter wel waard, want we kwamen aan op een idyllische plek op de berg met prachtig uitzicht over de omgeving en het meer. Vanuit je hangmat kijken naar de zonsondergang en de beste koks die we sinds lange tijd hebben ontmoet en een heerlijke vegetarische maaltijd bereidden. De volgende dag zijn we naar een waterval in de buurt geweest en doorgelopen naar de top van de berg, waar Livingstonia ligt. Beetje een saai stadje, maar wel heel mooi gelegen en met hele vriendelijke mensen.

Tanzania

We waren van plan nog een dag te blijven en dan rustig aan richting Tanzania te gaan, waar we mijn vriendin Anne-Wimke zouden ontmoeten. Ernst ging echter al een dag eerder en wilde in een ruk door naar Zanzibar. We bedachten dat er natuurlijk ook nog een mogelijkheid was om met hem mee te reizen en Anne-Wimke te verrassen, die op dat moment nog op Zanzibar zat. Plannen veranderen als je verhalen hoort van andere reizigers, en we hebben besloten met hem mee te gaan. Nu was de druk hoger om op tijd op Zanzibar te zijn, want als we het niet in 2 dagen zouden redden, had het geen nut meer om met de boot helemaal daarheen te gaan. Dus zijn we de volgende dag in alle vroegte vertrokken richting de grens. Eerst 2 uur met zware backpack de berg aflopen, dat was al niet zo’n pretje ;-) Vervolgens de bus naar de grens (waar we natuurlijk eerst een paar uur op moesten wachten). Bij de grens ging het gelukkig vlot en we konden door naar Mbeya, de eerste grote stad in Tanzania waar we een direct bus naar Dar es Salaam wilden pakken. We kwamen daar aan het einde van de dag aan, en na heel wat discussie en onderhandelen bleek er nog een nachtbus te gaan. Zou maar 12 uur duren en ja ja, het is een comfortabele bus! We hadden beter moeten weten natuurlijk… De bus was geen grote maar een minibus, we zaten opgepropt tussen bagage en te veel mensen en de chauffeur was constant in discussie met de passagiers over hoe hard hij kon rijden en hoe lang het nog zou duren. 7 uur vertraging, een lekke band en 2 snelheidsboetes (die hij verdiende!) later kwamen we opgelucht aan in Dar es Salaam. De beste man vroeg nog om een fooi, we hebben hem niet uit kunnen leggen waarom hij die niet verdiende. Gelukkig waren we net op tijd voor de laatste boot van die dag, en na 36 uur kwamen we eindelijk aan op Zanzibar!

Het was de reis gelukkig waard, want wat is het hier leuk! Veel groter dan we dachten, dus veel te zien. Stone Town, het oude centrum van Zanzibar Town, is een ontzettend schattige en historische stad, met steegjes waar je kan verdwalen. Het lijkt op Venetië in Marokko, heel sfeervol. We wisten dat Anne-Wimke hier verbleef, en ‘s avonds hebben we haar opgezocht op een muziekfestival waarvan we wisten dat ze daarheen zou gaan. Haar gezicht toen ze ons zag was geniaal ;-)

Na een gezellige avond spraken we af dat zij het weekend nog zou genieten van het festival waar ze met een andere vriendin heen zou gaan, en wij pakten nog een paar dagen strand. Je kan natuurlijk niet op Zanzibar zijn geweest zonder de witte stranden en turquoise zee te hebben gezien. Helaas namen de kwallen mij iets te veel in beslag om relaxt te kunnen zwemmen, maar mooi is het zeker!

Vanmorgen zijn we weer terug gekomen in Stone Town, vanwaar we morgen de boot terugpakken naar Dar es Salaam. Ik ga nu Anne-Wimke ophalen van haar vorige hostel, en dan hebben we eindelijk tijd om weer even bij te kletsen, plannen te maken voor de komende week en met zijn drieën te genieten van Tanzania!

Liefs van ons