Heen en weer

Twee weken geleden postten we de laatste blog vanuit Mutare, Zimbabwe. Grappig genoeg schrijf ik dit verhaal vanuit dezelfde stad. Betekent niet dat we niets meer hebben gezien en gedaan, we zijn namelijk even ‘op vakantie’ geweest naar Mozambique! De reden waarom we weer terug zijn in Mutare, zijn de forse overstromingen in Malawi. Het plan was eigenlijk om vanuit het zuiden van Mozambique rustig omhoog te reizen en dan daar Malawi binnen te gaan. Het regenseizoen is net begonnen dus we wisten dat er kans op flinke regen was. De regen in noord Mozambique en zuid Malawi is echter eerder gekomen dan verwacht, en half januari zijn er als gevolg daarvan hele gebieden weggespoeld. Wat we hebben gehoord zijn er ongeveer 20.000 huizen weggevaagd, rond de 150 doden en honderden vermist. De wegen vanuit centraal Mozambique (vanaf Chimoio) tot net onder Lilongwe in Malawi zijn grotendeels weggespoeld doordat de rivieren buiten hun oevers zijn getreden, waardoor het bijna onmogelijk (en niet veilig) is om daarheen te gaan. Heftig en flink balen dus! In Mozambique hebben we tot de laatste dag getwijfeld wat we zouden doen. Misschien naar Johannesburg, Zuid-Afrika terugreizen en daar een vlucht pakken naar Tanzania, of toch proberen naar Malawi te komen over land. Uiteindelijk hebben we besloten het laatste te proberen, het zou zo jammer zijn als we niet toch een stukje Malawi konden meepakken! Voor lief nemend dat we nu ongeveer een week fulltime onderweg zijn.

Op dit moment zitten we dus in de bus vanuit Mutare richting Harare, vanwaar we doorreizen naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia, en dan in het midden van Malawi het land binnenkomen. We hebben begrepen dat het weer daar beter is, maar uiteraard houden we het in de gaten om er zeker van te zijn dat we niet vast komen te zitten.
Gelukkig zijn we in Mozambique lekker uitgerust, we hebben er twee weken zon, zee en strand op zitten, heerlijk!

Op vakantie in Mozambique

De aankomst in Mozambique was voor ons beiden nogal een cultuurschok. Je zou denken dat we dat inmiddels wel gewend zijn, maar Mozambique is een heel ander soort Afrika dan we tot nu toe hebben ervaren. Toen we de grens overkwamen en een bus wilden pakken naar Chimoio, de eerstvolgende stad, werden we al overvallen door het gebrek aan Engels. Men spreekt hier voornamelijk Portugees, en het temperamentvolle karakter van deze latino achtergrond is ook heel duidelijk te merken. Waar Afrikanen in Zimbabwe bijvoorbeeld heel laidback en vriendelijk zijn, komen ze hier wat opgefokter en stugger over en gaan ze meer de discussie aan met elkaar en ons. We werden hier een beetje door overvallen en stapten dus nogal verward de bus in. Na een half uur in de bus (ja, weer zo’n fijn minibusje volgepropt met 30 man en geen ruimte om meer dan 1 bil op een stoel te houden) bleek dat de chauffeur het niet zo nauw nam met tanken, en kwam de bus pruttelend tot stilstand. Niemand die je ook kan of wil vertellen wat er aan de hand is en wanneer we weer verder kunnen. Uiteraard begon het ook nog te regenen, iets waar alle Afrikanen bang voor lijken te zijn en dus weigeren de bus uit te stappen. Gelukkig werd er na een half uur (supersnel dus!) benzine gebracht en konden we weer verder. Heel bijzonder hoe dat trouwens werkt met communicatie in Afrika, voor ons lijkt het ontzettend chaotisch en vraag je je af waar iedereen mee bezig is, maar op een of andere manier bereikt zulk nieuws binnen 5 minuten het volgende dorp, waar een mannetje een mannetje kent met benzine, die weer een mannetje kent met een auto, en die roept weer een mannetje op om naar ons toe te rijden met de benzine. Waarschijnlijk wordt later de benzine-man via de neef van de vader van de chauffeur betaald voor de geleverde service of zoiets dergelijks. Wij merken ook steeds vaker dat wanneer je op zoek bent naar een plek of product, je maar beter de locals kan vertrouwen, ook al denk je steeds dat je er waarschijnlijk nooit komt, blijkt het meestal gewoon naar jou te kunnen komen.

Maar goed, eindelijk aangekomen in Chimoio, stukje lopen naar een backpackers. Van alle kanten wordt je aangesproken zonder er wat van te verstaan, en voor het eerst werden we tot 2 keer toe aangesproken door de politie voor geld of sigaretten. Dat belooft niet veel goeds. Gelukkig hoorden we later in de backpackers dat dit wel uitzonderlijk is. De aankomst op een nieuwe plek is wat dat betreft altijd even zwoegen, omdat je de weg niet kent en al je spullen bij je hebt. Dat maakt je een prooi voor de locals, want die zien geld voorbij lopen. Daarbij komt dat we, anders dan in Zuid-Afrika en Namibië, meestal de enige blanken in de omgeving zijn en dus ook de nodige aandacht trekken. Inmiddels weten we dat je gewoon bij aankomst zo snel mogelijk naar je hostel moet komen en dan zonder je backpack de plek kan verkennen. Chimoio is wel een bijzonder stadje. Ineens is er geen supermarkt meer te bekennen, en er is constante chaos op straat. Handig echter is dat de straten ‘s avonds verlicht zijn en er zijn overal marktjes en foodstands te vinden. Het eten is veel goedkoper dan in Zimbabwe, dus na even zoeken konden we eitjes kopen en broodjes voor een lekker ontbijt. Nog een ander voordeel, brood is hier heerlijk! Van die witte krokante pistolets, wel wat anders dan dat droge brood waar te veel suiker aan toegevoegd is. Waar je al niet van kan genieten als alles steeds weer anders is.

In Chimoio hebben we wat van de omgeving kunnen bekijken door een wandeling naar een heuvel in de buurt, de Cabeça do Velho (old man’s head, de vorm van de heuvel ziet er uit als het gezicht van een oude man). Door stoffige straatjes met veel Afrikaans bedrijvigheid kom je uit tussen de maïsvelden richting de top. Vanaf daar heb je een prachtig uitzicht over Chimoio en de omgeving. Mozambique is ontzettend groen en dichtbegroeid, dat konden we hier mooi zien. Wat we verder van de Mozambiqaanse natuur hebben gezien is echter nogal eentonig, vandaar dat we ons vooral hebben gericht op het strand ;-)

Helaas hebben we in Chimoio ook de minst leuke backpackers tot nu toe getroffen. We zouden 1 nacht blijven, maar de bus naar het zuiden vertrok de dag erop midden in de nacht, dus we hadden gevraagd of we onze spullen mochten laten staan en van daaruit konden vertrekken, zodat we niet nog een hele nacht hoefden te betalen. Dat kon wel, maar dan mochten we geen gebruik maken van de faciliteiten. Begrijpelijk, ware het niet dat dit betekende dat onze spullen zo’n beetje voor ons neus werden weggehaald zodat de bedden vrij kwamen, en we ook niet mochten plassen! Hierover ontstond midden in de nacht een discussie met de nachtwaker, die zijn baas niet helemaal goed had begrepen. Geen leuke manier om rond 4 uur ‘s nachts te vertrekken, de gastvrijheid was ver te zoeken.

Gelukkig stonden ons betere tijden te wachten, want we gingen naar het strand! Na een lange busreis kwamen we aan Tofo, een klein kustplaatsje. Heel populair onder Zuid-Afrikanen in de vakantie, maar die was net voorbij, dus het was lekker rustig. Na een heftige regenbui, even waren we bang dat het zo zou blijven, klaarde het op en hebben we de dagen erna prachtig weer gehad. De backpackers was relaxed en we konden onze tent opzetten op een plateau met dakje erboven en uitzicht over zee, helemaal perfect! We zijn daar 8 dagen gebleven (plan was 3 of 4 dagen, maar we bleven uitstellen), dagen die bestonden uit zwemmen, lezen, eten en relaxen. Vooral heel fijn om een paar dagen vertrouwd te zijn met je omgeving. Elke dag dezelfde mensen zien, weten waar het beste eten te krijgen is en niet steeds te hoeven onderhandelen over prijzen. We hebben leuke mensen leren kennen, zoals Albé, een Zuid-Afrikaan die na een hartaanval het roer heeft omgegooid en nu zijn dagen slijt met het blij maken van anderen. Nicholas, een Argentijn die al 3 jaar op de fiets aan het reizen is en zijn geld verdient met prachtige foto’s. Zijn dagbudget is 5 dollar, en Albé heeft hem een aantal dagen goed verwend en vetgemest. En dan Steven, een Zuid-Afrikaan die al 13 jaar in Engeland woont en met zijn vader 2 maanden is gaan rondreizen om tijd met hem door te kunnen brengen. Met deze en nog andere mensen hebben we een paar leuke dagen doorgebracht.

Over het eten moet ook nog wat gezegd, wat was dat lekker! Verse ananassen, mango’s, kokosnoten, pinda’s en natuurlijk vis! Gedurende de dag kan je een beetje de bezigheden op het strand volgen, en met een beetje geluk komen de vissers langs je stoeltje laten zien wat ze hebben kunnen vangen. Krabben, barracuda, garnalen, inktvis, allerlei tropische vissen, je zegt het maar. Elke dag konden we in de lokale tentjes verse gegrilde vis krijgen, en we hebben zelf ook een visje gebakken. Kost allemaal niets, maar oh zo lekker!

Naast het helemaal niets doen hebben we ons ook eindelijk gewaagd aan het duiken. Super spannend, want we hebben in mei onze PADI gehaald en daarna niet meer gedoken, dus we besloten iets meer uit te geven aan een ‘review’, een herhaling van de skills in het zwembad en daarna een zeeduik. De review gaf weer wat meer vertrouwen, en ondanks dat ik wel nerveus was, ging de zeeduik uiteindelijk goed! Tot 15 meter gedoken en voor het eerst relaxed rond kunnen dobberen en vissen kijken. Geen grote vissen, maar dat was voor een eerste keer misschien wel goed. Dit vraagt zeker om meer, dus in Azië kunnen we ons hart ophalen!

Na 8 dagen was het echt tijd om weer verder te gaan, want we willen op tijd in Tanzania zijn om Anne-wimke, een vriendin van mij, daar te treffen. Maar goed ook, want anders hadden we daar nu nog gezeten ;-)
Via Vilankulos zijn we weer terug richting Mutare gegaan. De grens met Zimbabwe konden we niet in een dag halen, dus moesten we helaas nog een nacht in Chimoio blijven in onze ‘favoriete’ backpackers, maar gelukkig voelde Mutare de dag erna weer een beetje als thuiskomen, met zulke vriendelijke mensen dat we direct weer weten waarom we Zimbabwe zo fijn vonden.

Hopelijk kunnen we dat voortzetten in Zambia en Malawi, zodat we weer een mooi verhaal hebben voor het volgende blog!

Liefs van ons!

P.S.: Hoewel het verhaal is geschreven in de bus vanuit Mutare, konden we hem pas posten in Lusaka, Zambia. Wat dus betekent dat we goed zijn aangekomen in Zambia!